شعر

ما ز یاران چشم یاری داشتیم خود غلط بود آنچه ما پنداشتیم

تا درخت دوستی بر کی دهد حالیا رفتیم و تخمی کاشتیم

گفت و گو آیین درویشی نبود ور نه با تو ماجراها داشتیم

شیوهٔ چشمت فریب جنگ داشت ما غلط کردیم و صلح انگاشتیم

گلبن حسنت نه خود شد دلفروز ما دم همت بر او بگماشتیم

نکته‌ها رفت و شکایت کس نکرد جانب حرمت فرونگذاشتیم

گفت خود دادی به ما دل حافظا ما محصل بر کسی نگماشتیم

تفسیر

در طول زندگی به افراد نامناسب اطمینان کرده اید که شما را در مسیر زندگی تنها گذاشته و بی وفایی کرده اند. تکیه کردن به این انسان ها باعث پشیمانی شما شده است.

بهتر است از این به بعد به توانایی ها و استعدادهای خود تکیه داشته باشید، دوباره بلند شوید و از نقطه اول شروع کنید که با تلاش و توکل بی شک موفقیت با شما خواهد بود.